ตั้งแต่อดีต...บุคคลสำคัญ อาทิ จอมพล ป. พิบูลสงคราม จอมพลถนอม กิตติขจร พล.ต.อ.เผ่า ศรียานนท์ รวมไปถึง ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์ จำเป็นต้องระหกระเหินเร่ร่อนลี้ภัยไปอยู่ต่างประเทศ เพราะ "เกมการเมือง" ทำให้ไม่มีที่ยืน...ถูกบีบบังคับให้จนตรอก มองแล้วไม่ผิดแผกแตกต่างอะไรไปจากอดีตนายกรัฐมนตรี "ทักษิณ ชินวัตร" ในยุคประชาธิปไตยแห่งผู้ปฏิวัติ 19 กันยา 2549
หนังสือพิมพ์บางกอกทูเดย์ /ryt9.com
บทวิเคราะห์
จากบทความเพียงเท่านั้นจะเห็นว่ามีเนื้อหาทำนองข่มขู่ โดยการยกตัวอย่าง บุคคลสำคัญที่ลี้ภัยทางการเมืองและต้องไปจบชีวิตอยู่ในต่างประเทศ
แต่หากจะมองให้ลึกซึ้งชื่อของบุคคลเหล่านั้น ถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ให้ลูกหลานจดจำไปในทางที่ดีบ้างร้ายบ้าง แต่หากคนที่อยู่ในประเทศถูกโจมตีในทางเสื่อมเสีย ไม่ทันจบชีวิตก็ถูกนินทาว่าร้าย ถูกสาปแช่ง จากคนไทยด้วยกัน ทำให้ต้องอยู่อย่างหวาดผวา ไปไหนมาไหนมีขบวนคุ้มกันเป็นฝูง แล้วแบบนี้ท่านผู้นั้นจะอยู่อย่างมีความสุขได้อย่างไร?
เลือกเอา ว่าจะตายเร็ว แล้วมีผู้คนยกย่องสรรเสริญ หรือไม่ทันจบชีวิตก็มีผู้คนแวดล้อมคอยตามปกป้องคุ้มภัย มีเพื่อนแท้ในทุกชนชั้น
หรือว่าตายช้า แต่ต้องอยู่อย่างหวาดผวา ท่ามกลางความเกลียดชัง ถูกผู้คนสาปแช่ง ไปไหนมาไหนต้องมีผู้คุ้มกันเพราะกลัวจะถูกลอบสังหาร หรือถูกข้าวของพื้นเมืองจากเพื่อนร่วมชาติขว้างปาด้วยความเกลียดชัง......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น